الف) مفسران، از نظر روش و اسلوب بحث در استنباط معانی آیات قرآن و شکل ارایه آن، اختلافات بسیاری دارند، حتی مشاهده میشود در یک تفسیر روشهای متعددی برای ارایه معنای آیه به کار رفته است. از اینرو اگر چه تقسیمبندی دقیق تفاسیر بر حسب روش کار سختی است. اما با توجه به اهدافی که مفسران از ارایه تفسیر خود داشتهاند میتوان گفت بهترین تفاسیر شیعی عبارتند از:
1ـ بهترین و جامعترین تفسیر از نظر علمی، فلسفی، کلامی و قران به قرآن «تفسیر المیزان» اثر علامه سید محمد حسین طباطبایی است. پس از آن تفسیر «تسنیم» تألیف آیتالله جوادی آملی قرار دارد که همان شیوه را به پیش گرفته و مشرب عرفانی از ویژگیهای آن است.
2ـ بهترین تفسیر فارسی، اجتماعی و عصری «تفسیر نمونه»، اثر آیةالله مکارم شیرازی و جمعی از محققان است.
3ـ در زمینه تفسیر روایی، تفاسیر متعددی مانند البرهان، عیاشی، صافی، نورالثقلین و... به نگارش در آمده است که هر کدام از جهاتی برتری و از جهات دیگری نقص دارند. به نظر میرسد بهترین آنها از نظر صحت روایات، تفسیر «صافی»، اثر علامه محسن فیض کاشانی و از نظر جمعآوری مجموعهای از روایات، تفسیر «نورالثقلین» اثر عبدعلی بن جمعه عروسی هویزی میباشد. در کتاب سیر تطور تفاسیر شیعه در مورد تفسیر اخیر آمده است:به دلیل هوشیاری هویزی نسبت به مشکلات اخبار تفسیری، میتوان او را ستود و کار وی را در مقایسه با دیگر گردآورندگان احادیث تفسیری، دقیقتر و با حسن سلیقهی بیشتر یافت(ایازی، سید محمد علی، سیر تطور تفاسیر شیعه، نشر مؤسسه نمایشگاههای ایران، ص 116).
4ـ بهترین و جامعترین تفسیر قدیمی «مجمع البیان» اثر ابوعلی فضل بن حسن طبرسی است که دانشمندان شیعه و سنی آن را مورد توجه قرار دادهاند(ر.ک:سیر تطور تفاسیر شیعه، سید محمد علی ایازی/درسنامهی علوم قرآنی، حسین جوان آراسته)
ب) دانشمندان علوم قرآن، در تفسیر، اجازه را شرط ندانستهاند، اما به دلیل اهمیت آن گفتهاند کسی که جامع علوم پانزدهگانه باشد میتواند به تفسیر قرآن بپردازد. آن علوم عبارتند از:1. لغت. 2. نحو. 3 صرف 4. اشتقاق. 5 و 6 و 7. معانی، بیان و بدیع. 8. علم قرائت. 9. اصول دین. 10. اصول فقه. 11. اسبابالنزول و قصص. 12. ناسخ و منسوخ. 13. فقه. 14. احادیث. 15. علم موهبت(ر.ک:قرآن پژوهی، بهاءالدین خرمشاهی، مرکز نشر فرهنگی مشرق، ص 143).